't Koereurke - Di 27/5/2008

Dag supporters,

Van gisteren (maandag) ben ik terug op Belgische bodem, nadat ik van donderdag 22 tem zondag 25 mei actief was in de Tour de l'Isard, een gerenommeerde rittenwedstrijd in de Franse Pyreneeën. Ik was gebrand op een goed klassement. Vooral in de 2e rit (met aankomst boven op Goulier Neige) en de 4e rit (met col de Port, d'Agnes, de Latrappe en de la Core) kon ik tonen dat ik over klimmersbenen beschik.

Do 22/5/2008: rit 1 Tour de l'Isard: 27e op 110 deelnemers

De eerste rit had ik net als m'n ploegmaats nog wat last van de verre verplaatsing van de dag voordien. Het was een verraderlijke rit, met pittige klimmetjes in open vlakte en vooral een flinke portie wind. Nooit had ik een goed gevoel op de fiets, al begon dat naar het laatste toe wat te beteren. Toen kon ik nog de sprong vanuit het peloton maken naar een groepje favorieten, die reed voor de 13e plaats. Na 163km was de overwinning voor de Let Smukulis, die er een ware one-man-show van maakte en liefst 3 minuten voorsprong telde op een eerste groep achtervolgers en 4 minuten op mijn groepje. Ik werd 27e.

Vrijdag 23/5/2008: rit 2 Tour de l'Isard: 8e

In tegenstelling tot de eerste rit, beschikte ik nu wél over de goede benen. 2 cols van eerste categorie stonden op het menu. Al na een paar kilometer begonnen we aan de col de Marmare. Toen was er een heel lang tussenstuk met tussendoor nog een colletje van 2e categorie, om tenslotte na 173km te arriveren op de top van Goulier Neige. Er was opnieuw een vroege vlucht die uiteindelijk zou stranden tijdens de eerste kilometers van de slotklim. Ikzelf hield me de hele rit koest, maar op goed 20km van de voet van de slotklim sprong ik mee in een achtervolgende groep van 10 renners, in de hoop met voorsprong te kunnen beginnen. VC La Pomme Marseille, de ploeg van leider Smukulis, liet echter niet begaan en op zo'n 8km van de voet werden we bijgehaald. Toen was het een kwestie van positie kiezen, drummen en kwakken. Ca 15e positie draaide ik op. Direct werd er fel gevlamd. Ik doseerde mijn krachten en werd uiteindelijk na 13km klimmen knap 8e en beste Belg op Goulier Neige!! Ik kwam binnen op 1'30" van ritwinnaar en nieuwe gele trui Blel Kadri. Ook in de stand sprong ik vooruit naar plaats 8. Ik wou in elk geval een top10 plaats vasthouden, maar stiekem wou ik nog meer...

Zaterdag 24/5/2008: rit 3 Tour de l'Isard: 14e

Dit was een overgangsrit van 157km, met 2 colletjes van 2e categorie. Al na 10km wedstrijd ontstond een kopgroep van 15 man, met daarbij ploegmaat Sven Nooytens. Op de eerste col van de dag reed ik samen met oa. ploegmaat Gert Dockx in één ruk naar de kopgroep, zodat we met 21 renners voorop kwamen. De Duitsers in de kopgroep knapten heel wat werk op, want één van hun renners, Simon Geschke (vorig jaar nog winnaar van de eerste rit), kon de nieuwe leider worden. Onze voorsprong steeg aanzienlijk tot maximum 4 minuten, wat betekende dat ik virtueel 3e stond in de stand na Geschke en de Colombiaan Pantano. Ik kon dus een schitterende zaak doen in het klassement. Maar op 40km van het einde was het kantelpunt. Toen gingen 2 Australiërs ervandoor. Ploegmaat Gert Dockx was direct bij de pinken en ging mee. Toen was het mijn taak de vlucht van Gert af te schermen. De Duitsers bleven het vuile werk opknappen, maar het tempo van het koptrio lag duidelijk hoger dan bij het Duitse tweetal. Op die manier smolt ook onze voorsprong op het peloton als sneeuw voor de zon en zag ik een eventueel top3-klassement aan m'n neus voorbijgaan. Weliswaar een onverwachte superontknoping voor Beveren2000, want Gert klopte het Aussie-duo in een spurt bergop! Een goeie minuut later bolde ik als 14e over de streep. Na een ganse dag veelbelovend aanvalswerk hield mijn groep uiteindelijk nog amper 38 secondjes over het peloton. Maar dat kon de ploegpret uiteraard niet drukken! 's Avonds werd er dan ook een verdiend aan de champagne genipt. Maar niet teveel natuurlijk, want 's anderendaags wachtte ons de absolute koninginnenrit...

Zondag 25/5/2008: rit 4 Tour de l'Isard: 8e

Een tochtje van 130km in het hooggebergte en de gietende regen..Velen trokken hun neus al op aan de start, maar ik zag het volledig zitten.
De Duitser Simon Geschke had de dag voordien nog nipt de gele trui overgenomen van de Fransman Blel Kadri met 8 luttele secondjes. Het waren dan ook de Duitsers die het tempo bepaalden op de eerste klim van de dag, de col de Port (12km). Ik wist dat er daar al aanvallen gingen komen van iets minder geklasseerde mannen. Ik was van plan al mee te springen om zo misschien een verrassend uit te halen, wat de dag voordien bijna ook gelukt was. Maar wat mij tegenhield op col de Port waren mijn benen. Ik moest me neerleggen bij het volgen van de hoofdmacht, die boven op col du Port nog zo'n 50 renners telde. Eens de afdaling achter de rug mochten wel al bijna direct beginnen aan col d'Agnes (15km). Daar had ik al een beter gevoel. De Duitsers legden het tempo nog wat hoger en dat was voor heel veel renners de doodsteek. Boven op col d'Agnes telde de groep der favorieten, met ook ploegmaats Dockx, Vanendert en Maes, nog zo'n 15 renners. In de spits van de koers echter was de Fransman Guillaume Bonnafond echter bezig een groots solo-offensief op te voeren. Boven op col d'Agnes bedroeg zijn voorsprong op onze groep liefs 3'30". Direct na de afdaling van de col d'Agnes begon de col de Latrappe (7km). Daar werd het tempo stevig opgevoerd door Blel Kadri. Na eerst Gert Dockx, kende ook ik een kwaad moment, doch we konden beiden na een goede afdaling terug postvatten bij de steeds kleiner wordende groep. Eens beneden was er een tussenstuk van zo'n 12km, licht bergaf. Eens teruggekomen merkte ik dat de samenwerking plots volledig zoek was tussen de protagonisten. Samen met Dimitri Claeys van Jong Vlaanderen, die al vroeg in de aanval was, maar op de Latrappe werd ingehaald, ging ik ervandoor. Met een bonus van goed 30 seconden draaiden we op naar de 14km lange beklimming van col de la Core. 3 minuten voor ons reed enkel nog de brommer Bonnafond. Met nog 10km te gaan kreeg ik het gezelschap van 11 renners. Daarbij geen ploegmaats Dockx en Vanendert meer. Die laatste had voor de col echter af te rekenen met een lekke band. 2 Belgen nog bij de laatste 11, want ook eerstejaarsbelofte Yannick Eijssen van PWS Eijssen (vorig jaar 2e in de eindstand van de wereldbeker bij de juniors) zat nog in deze groep. Op 6km van de top kregen we plots een aanval van Blel Kadri. 4 renners konden nog aanpikken bij hem. Ik bleef achter bij de 7 anderen. Eens op de top was onze achterstond niet meer dan 1 minuut, maar in 25 resterende kilometers bergaf en vlak was de samenwerking in tegenstelling tot andere groepjes die perfect. Zo verloren we nog zo'n 3 minuten op de groep Kadri. In de sprint voor de 7e plaats ging enkel de Australiër Meyer me vooraf. Terug een mooie 8e plaats dus! Guillaume Bonnafond won de rit met groot vertoon en stak ook het eindklassement op zak.

Uiteindelijk vervolledigde ik in de eindstand de top10, dat terwijl mijn achterstand op de 4e in het klassement amper een minuut bedroeg! Alles op een zakdoekje dus, en achter mij een gapende kloof van 2'30".
Maar al bij al mag ik heel tevreden terugblikken op mijn 2e deelname aan Tour de l'Isard. Vorig jaar haalde ik de 24e plaats in de eindstand. Ik ga er dus mooi op vooruit.
Volgende week staat nog zo'n lekkere koers op het menu: de Tour des Pays de Savoie, een driedaagse in de Franse Alpen. Vorig jaar werd ik 6e in de slotrit met aankomst op col du Glandon en werd zo ook 6e in de eindstand. Bovendien kreeg ik de witte jongerentrui mee naar huis! Dit jaar wil ik nog beter doen. Ook de winnaar van de Isard zal er terug van de partij zijn, maar Naertje ook, in een hopelijk nog betere doen!

Met bergachtige groeten,

Fabrice